วิธีที่ 1.เทคนิคแบบอมมือ.. ซึ่งการตั้งใจมานอน เทคนิคนี้หลายๆคนคงเคยเห็นจนชินตา บางครั้งนักมวยรายนั้นก็ทำสำเร็จ แต่ล้วนมากก็มักไม่รอดจากการถูกอัญเชิญลงเวที ด้วยข้อหา"ชกไม่สมศักดิ์ศรี"ถ้าเทียบเป็นเปอร์เซนต์โอกาสที่จะทำสำเร็จมีไม่น่าถึง 40 เปอร์เซ็นด้วยซ้ำ วิธีการก็ไม่มีอะไรมากแค่ช่วงต้นเร่งทำให้เยอะๆ ให้ราคาไหลไปซัก 2-1 , 3-1 แล้วก็หาจังหวะเหมาะๆที่่คู่ต่อสู้เหวี่ยงหมัด เท้า เข่า ศอก มาเฉี่ยวๆแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนแน่นิ่งหมดสติไปเลย ซึ่งวิธีนี้แม้จะทำสำเร็จก็มักจะถูกเก็บเข้ากรุและไม่มีโอกาสมาชกในรายการนั้นๆอีก ซึ่งก็มีให้เห็นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

วิธีที่ 2.เทคนิคขั้นหัดคลาน.. คือการ "แกล้งลดน้ำหนักเยอะๆ" วิธีนี้ค่อนข้างได้ผล แต่มักจะไม่ค่อยได้เสียในมุมธุรกิจ เพราะส่วนมากเมื่อคนสืบรู้เรื่องการลดน้ำหนักเยอะๆแล้ว ราคามักจะเหี่ยวงไปทางตรงกันข้ามซะมากกว่า ส่วนมากจะใช้เป็นข้ออ้างเมื่อนักมวยแพ้ เพราะตามปกติ มวยลดน้ำหนักเยอะแล้วขึ้นมาอัตตราต่อ-รอง มักให้ทางคู่ชกเป็นต่อ และเมื่อนักมวยที่ลดน้ำหนักเยอะเร่งช่วงต้นๆทำให้ราคาลดลงหรือบางครั้งอาจข้ามมาเป็นต่อด้วยซ้ำทำให้เป็นโอกาสของพวกนี้ที่จะซ้อนรองอีกระลอก และสุดท้ายก็เหี่ยวปลายและอ้างว่า การลดน้ำหนักเยอะ"ส่งผลทำให้หมดแรง" ในยกท้ายๆ วิธีนี้กรรมการมักตามไม่ค่อยทันถือว่าเป็นวิธีที่แสบเอาการเลยทีเดียว
 

วิธีที่ 3.เทคนิคขั้นอนุบาล.. คือ "วิธีการคายฟันยาง" วิธีนี้เราเห็นกันอยู่บ่อยๆ บางครั้งรูปมวยกำลัง สูสี ชิงดำ แต่นักมวยรายนั้นกลับเกี่ยวเชือกให้แฟนมวยโห่ หรือคายฟันยางออกมาดื้อๆ ทั้งๆที่ดูสภาพแล้วยังไม่หมดแรงถึงกับหายใจไม่ทันทำให้ ราคาต่อ-รอง เป็นรองคู่ชกแบบสุดกู่ และพ่ายแพ้ไปในที่สุด วิธีนี้ค่อนข้างทำให้คนที่เล่นพนันรายนั้นหัวเสียและเสียเงินค่อนข้างมาก เพราะส่วนมากจะเป็นจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มเป็นส่วนใหญ่ซึ่งจะออกตัวก็คงไม่ทันแล้ว เป็นวิธีที่คลาสสิคอีกวิธีหนึ่ง ซึ่งทำได้ง่ายและค่อนข้างปลอดภัยจากการโดนโห่ นักมวยที่คิดไม่ซื่อหลายๆรายมักใช้วิธีนี้ ซึ่งคนเล่นมวยตัวนั้นไว้คงทำอะไรไม่ได้นอกจาก 'ทำใจ'อย่างเดียว
 

วิธีที่ 4.เทคนิคขั้นประถม..  คือ "แกล้งทำฟาล์ว" วิธีนี้ค่อนข้างชั้นสูงขึ้นมาหน่อย เพราะนักมวยที่จะทำวิธีนี้ได้มักเป็นพวกที่กระดูกเก๋า การผ่านมวยเยอะ และค่อนข้างเหนือกว่าคู่ชกอยู่พอสมควร โดยรูปเกมส์จำทำคะแนนไปห่าง ราคาต่อรอง ไม่ต่ำกว่า 3/1 และเมื่อถึงกลางยก 4 ก็มักจะออกลูกเกเร โดยการแกล้งเตะซ้ำคู่ต่อสู้เมื่อคู่ต่อสู้ล้มลง เหลือการแกล้งเกี่ยวเชือก การตีเข้าที่กระจับ การขัดขา ซึ่งเมื่อกรรมการเตือนหลายๆครั้งและรุนแรงขึ้น อัตตรา-ต่อรอง ต้องลดลงเป็นธรรมชาติ เพราะ เหมือนนักมวยรายนั้นถูก "คาดโทษ" และโดน "หมายหัว" เอาไว้แล้วถ้าคู่ชกเร่งขึ้นและทำได้เพียงนิดหน่อย ราคาต่อ-รอง พร้อมบรรยากาศภายในเวทีพร้อมที่จะนำให้คู่ชกชนะได้สบายๆวิธีนี้เซียนมวยมักไม่ค่อยสงสัยแต่จะรู้สึกหงุดหงิดและด่านักมวยรายนั้นค่อนข้างรุนแรงซึ่งจริงๆแล้วมันก้คือวิธีการหนึ่งที่ทำให้ตัวเอง " แพ้ " เท่านั้นเอง
 

วิธีที่ 5.เทคนิคขั้นมัธยม.. คือ วิธีการแกล้งตกเวที วิธีนี้เป็นวิธีขั้นสูงที่ค่อนข้างใช้ประสบการณ์เยอะ ส่วนมากมวยใหม่ๆมักไม่ทำกัน (เพราะอาจทำไม่เนียน) วิธีนี้เป็นวิธีที่ค่อนข้างจะได้ผลชะงัด โดยเฉพาะมวยที่กำลังบี้กันมาแบบสูสี ถ้าใช้วิธีนี้เชื่อขนมกินได้เลยว่านักมวยราย..นั้น ต้องแพ้แน่ๆ
 

วิธีที่ 6.เทคนิคระดับมหาวิทยาลัย  คือ วิธีการแกล้งไปอ้วกที่เวที วิธีนี้ถ้าเป็นในเมืองหลวงหรือเวทีมาตรฐาน มักจะไม่ค่อยได้เห็นกัน แต่ถ้าเป็นเวทีล้อมผ้าจะได้เห็นวิธีนี้บ่อยๆ ซึ่งเมื่อใช้วิธีนี้แทบร้อยทั้งร้อย มักจะรอดจากการโดนอัปเปหิลงจากเวที เพราะใครก็มองว่าโดนหนักถึงขั้น " อ้วกแตก " ขนาดนั้นคงไม่ได้คิดไม่ซื่อแน่ๆ แต่ที่จริงมันไม่ใช่แบบนั้นเสมอไปซึ่งหลักการทานอาหารของนักมวยต้องทานก่อนขึ้นชกอย่างน้อย 4 ช.ม. อยู่แล้วเพื่อให้อาหารได้ย่อยให้หมด แต่นักมวยบางรายที่ต้องการไปอ้วกที่เวที จะทานอาหารก่อนขึ้นชกประมาน 15 นาที หรือครึ่งชั่วโมง โดยทานอาหารหนักๆ โปรตีนเยอะๆ และทานน้ำมากๆ เมื่อขึ้นเวที 2 ยกแรกอาการจะไม่ออกเท่าไหร่ เพราะร่างกายยังดีอยู่ แต่เมื่อเข้าสู้ยกที่ 3 ร่างกาย เริ่มขาดน้ำและประกอบกับโดนอาวุธของคู่ต่อสู้มากขึ้น โดยเฉพาะ บริเวณท้องน้อย จะทำให้ร่างกายขับของเก่าออกมาแบบอัตโนมัติทันทีซึ่งสภาพแบบนีกรรมการส่วนมากจะสมเพชมากกว่าที่จะมองว่า ' ล้ม ' หรือ ' ไม่ล้ม ' และมักจะชูมือให้ฝ่ายตรงข้ามชนะไปแบบ " มีกลิ่น " ทั้งเวทีถือว่าเป็นกลยุทธ ขั้นเทพมากๆและเชื่อว่า วิธีนี้จะต้องมีคนเอาไปใช้อยู่แน่นอน

และอีกหนึ่งวิธี วิธีนี้ถือว่าเป็น ระดับดอกเตอร์  นั่นคือเทคนิคแบบ "ยอมโดน" แล้วทิ้งตัว ซึ่งแน่นอนว่าเทคนิคนี้ถ้ากรรมการไม่ทันเกมและมองว่า " โดนจริง " แล้วตัดสินใจสับมือนับจนถึงสิบ ต้องถือว่า "งานผ่าน"